مدرسه علمیه زینبیه ایوان

شهید مهدی زین الدین:

در زمان غیبت به کسی منتظر می گویند که منتظر شهادت باشد…

مرحوم حاج‌اسماعیل دولابی می‌گفت: مادرت را ببوس، دستش را بوسه بزن، پایش را ببوس، تا به گریه بیفتد، وقتی گریه افتاد خودت هم به گریه می‌افتی. آن وقت کارت روی غلطک می‌افتد و خدا همه درهایی را که به روی خودت بسته‌ای باز می‌کند

ای صحیفه آزادی! دفتر جهان از سیاه کاری ستمگران و تباه کاری فاسدان بسیارنازیبا شده وخطوط کج ومعوج تعدی وتجاوزحریم حرمتش را شکسته وقلم های متجاوز بر سطورپاکش نشسته

 ای اشتیاق عدالت بر دل بی شکیب انتظار،با تمام وجود تشنه حضورت هستم

 ای امید صابران ومنتظران، بیا وجهان را با حضور سبزت نجات بده مولای من

هرکس عادت به تاخیر نمازها کرده است : خود را برای تاخیر در همه امور زندگی آماده کند، تاخیر در ازدواج، در سلامتی

در اشتغال، در تولد اولاد و….زیرا هر قدر که امور نمازت منظم باشد ، امور زندگیت نیز تنظیم خواهد شد!

 مگر نمیدانی که رستگاری و سعادت با نمازت قرین گشته است؟!

چشمت که به نامحرم  می افتد، اگر خوشت نیاید که مریضی!

اما اگر خوشت آمد فورا چشمت را ببند و سرت را پایین بنداز وبگو:یا خیر حبیب ومحبوب...

یعنی خدایا من تورا می خواهم ، اینها دوست داشتنی نیستند