مدرسه علمیه زینبیه ایوان

والدین، نخستین کسانی هستند که اضطراب را در نوجوان پدید می آورند. بسیاری از مسایل و گرفتاری های نوجوانان در هم آهنگ شدن با محیط، از تصویر ذهنی آنان از وجود خودشان سرچشمه می گیرد. تصویر نادرست از وجود ذهنی سبب پیدایش اضطراب و افسردگی می شود و در رفتار و شخصیت آنان، آثار نامطلوب بسیاری برجای می گذارد.

رفتار خشونت آمیز خانواده، در روند پرورش نوجوانان، پی آمدهای نامناسبی بر جای خواهد گذاشت. خانواده های پرخاش گر، عامل اصلی انحراف و ناسازگاری نوجوانان هستند. به باور برخی از روان شناسان، جنایت و خشونت های اجتماعی، در رفتارهای خشونت آمیز والدین با نوجوانان، و تنبیه بدنی آنان، ریشه دارد؛ زیرا چنین رفتارهایی، عقده های روانی را در آنان پدیدار می سازد.

روز «نوجوانان»، یادآور جایگاه مهم و ارزش مند نوجوانان در جامعه است. نوجوانان از آن رو، دارای ارزش و اهمیت هستند که برای رشد و شکوفایی و رسیدن به کمال و صعود به قله های افتخار و سربلندی قابلیت های فراوان و توان مندی های گوناگونی دارند. پرورش چنین نوجوانانی به ایجاد شرایط و محیطی مساعد بستگی دارد تا استعدادهای نهفته ی نوجوانان را از قوه به فعل بَدَل سازد و زمینه های رشد و بالندگی آنان را در عرصه های گوناگون فراهم آورد. نوجوان نیز باید با درگ جایگاه خطیر خویش، هدف مند کردن زندگی، برنامه ریزی و کوشش خستگی ناپذیر و پیوسته، خود را برای دست یابی به کام یابی های بزرگ آماده کنند. نوجوانان و جوانان باید مطمئن باشند که اگر بخواهند، می توانند بر شرایط و محیط نیز چیره گردند و شرایط دلخواهی برای رشد و پیشرفت خود پدید آورند.

امروز به نام «نوجوان» نام گذاری شده است که اهمیت و منزلت برتر نوجوانان را نشان می دهد. با این حال، آیا چنین کاری برای قدرشناسی از نوجوانان، کافی است؟ آیا تمجیدهای کلامی و ستایش های لفظی، نشانه ی این است که والدین، مربیان، آموزگاران و مسؤولان، اهمیت و ارزش نوجوانان را دریافته اند؟ در پاسخ باید گفت قدردانی از نوجوانان، به فهم درست از توانایی ها، ارزش ها، نیازها و امکانات آنان، بستگی دارد. تجلیل واقعی از نوجوانان تنها با شناخت هر چه بیشتر آنان و فراهم آوردن زمینه های رشد و شکوفایی همه جانبه شخصیت شان در ابعاد گوناگون جسمانی، عقلانی، روانی، اجتماعی، مذهبی و اخلاقی، امکان پذیر خواهد شد.

امروز هشتم آبان، روز «نوجوان» نامیده شده است. توجه به نوجوانان از دو نظر، اهمیت فراوان دارد. نخست آن که، نوجوانان و جوانان، قشر گسترده ای از جمعیت کشور را دربرمی گیرد. دیگر این که، چگونگی گذران این دوره از زندگی بر شیوه ی زندگی آنان در آینده، تأثیر بسیاری خواهد نهاد و نیروی انسانی آتی کشور نیز از این امر، تأثیر می پذیرد. بنابراین، برای داشتن جامعه ای پویا و پیشرو، باید نوجوانان و جوانانی سالم، شاداب، سازنده و خلاّق، پرورش دهیم.