اولین شهید محراب

شهادت در محراب میراث ماندگار اولین شهید محراب امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب است، که در سال چهلم هجری اتفاق افتاد و آن حضرت توسط یکی از خوارج به نام ابن ملجم مرادی ـ لعنة الله علیه ـ در مسجد کوفه در شب نوزدهم ماه رمضان هنگام اقامه نماز صبح ضربت خورده و در شب بیست و یکم ماه رمضان از دنیا رفت و مدت عمر شریفشان شصت و سه سال بود و در شهر نجف اشرف مدفون است.

شهیدان محراب

محراب معبد عشق است که در برابر یگانه، دوگانه می‌گذاری و او را آرزو می‌کنی اما

چه سعادتی می برند این محراب نشینان که سرخ به پیشگاه معبود می‌روند.

سید محمدباقر حکیم

سید محمد باقر حکیم در ۲۰ مرداد ۱۳۱۸ش در شهر نجف بدنیا آمد پدرش آیت الله سید محسن حکیم از مراجع تقلید شیعه بود. تحصیلات حوزوی را نزد پدرش آغاز کرد و فلسفه و علوم قرآنی را به طور تخصصی دنبال کرد و در فقه و اصول به درجه اجتهاد نایل شد. وی به همراه سید محمد مهدی حکیم، سیدمحمدباقر صدر و چندتن دیگر در ۱۳۳۷ش حزب الدعوه را تأسیس کرد. وی در دوره صدام در ایران ساکن شد. پس از حمله نیروهای امریکایی به عراق و سقوط رژیم بعث در ۱۳۸۲ش، در ۲۱ اردیبهشت همان سال به عراق بازگشت و در نجف اقامت گزید، اما در ۷ شهریور ۱۳۸۲ پس از امامت نماز جمعه و هنگام خروج از صحن نجف‌اشرف، در انفجار اتومبیل بمب‌گذاری شده به شهادت رسید.

عطاء الله اشرفی اصفهانی

وی در سال۱۲۷۹ش در خمینی شهر، اصفهان متولد شد. وی مقدمات را در اصفهان خوانده و بعد رهسپار قم گردید و از محضر آیات عظام؛ خوانساری، حجت و صدر کسب علم کرد. وی در سال ۱۳۳۴ش برای نشر معارف اسلامی به باختران هجرت نمود و مبارزات سیاسی خود را بر علیه رژیم شاه شروع کرد، و بارها در این راه دستگیر و زندانی شد. وی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی امام خمینی در سال ۱۳۵۸ش به امامت جمعه شهر باختران (کرمانشاه) منصوب شدند. در سال ۱۳۶۰ روز ۲۲ ماه مبارک رمضان در حال رفتن به مسجد جهت اقامه نماز ظهر توسط سازمان مجاهدین خلق (منافقین) به شهادت رسیدند.

سید عبدالحسین دستغیب

سید عبدالحسین دستغیب، در سال ۱۲۸۸ش در شیراز متولد شد پدرش آیت الله سید محمدتقی از علمای فارس بود. پس از اتمام دروس سطح در شیراز، به منظور ادامه تحصیلات به نجف اشرف رفت و پس از هفت سال موفق به کسب درجه اجتهاد از آقا ضیاء عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی گردید و به شیراز مراجعت کرده و در مدت اقامتش به سرپرستی حوزه علمیه و تربیت طلاب و ارشاد مردم اشتغال داشت. از سال ۴۲ تا ۵۷ چند نوبت دستگیر، زندانی و تبعید شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی از طرف امام خمینی به سمت نماینده ایشان و امام جمعه شیراز منصوب شد. در روز بیستم آذر ماه سال ۱۳۶۰ هنگام رفتن به نماز جمعه به شهادت رسید.