مدرسه علمیه زینبیه ایوان

گاهي كه فكر مي‌كني كسي هستي،‌

خدا چنان تو را به زمين مي‌زند كه بداني هيچ چيز نيستي

هر چه داري همه از اوست

خداي من هيچم، هيچ هيچ

غرور گه‌ گاهم را ببخش

پروردگار من به من بياموز كه خود را نبينم

الهی، ما همه بیچاره‌ایم و تنها تو چاره‌ای، و ما همه هیچ كاره‌ایم و تنها تو كاره‌ای.1

راه بندگي دشوار است زيرا شيطان هميشه در كمين است

الهی، ناتوانم و در راهم

و گردنه‌های سخت در پیش است

و رهزن‌های بسیار در كمین

و بار گران بر دوش.

«یا هادی، اهدنا الصراطَ المستقیم،صراطَ الّذین أنعمتَ علیهم غیرِ المغضوبِ علیهم ولاالضّالّین!»2

1، 2 : الهي‌نامه آيت الله حسن‌زاده آملي

ثانیه ها می گذرد و دیر نخواهد بود که شن ها همه فرو ریزند

کسی چه می داند چه خواهد شد

وای که خالی است برگ های زندگی ام از بندگی

الهی از تو شرمنده ام که بندگی نکردم و از خودم شرمنده ام که زندگی نکردم

و از مردم شرمنده ام که اثر وجودیم بر ایشان چه بود!1

—-

1 : آیت االله حسن زاده ی آملی

در سراشيبي عمر نمي‌دانم چگونه خواهم رفت

تنها مي‌روم يا نه …

الهي اين بي سرو پا را درياب

تا جاده‌ي بندگي را بدون همراهي اهل بيت نپيمايم

الهى بسوى تو آمدم بحق خودت مرا بمن بر مگردان.1

——
1: الهي‌نامه آيت الله حسن زاده‌ي آملي

برای همسایه ای که نان مرا ربود نان،

برای دوستی که قلب مرا شکست مهربانی،

برای آن که روح مرا آزرد بخشایش،

و برای خویشتن خویش آگاهی و عشق می‌طلبم.

ای درد !

اگر تو نماینده خدایی که برای آزمایش من قدم

بر زمین گذاشته ای ، تو را می پرستم ،

در آغوش می گیرم و شکوه نمی کنم …

” شهید دکتر مصطفی چمران “