مدرسه علمیه زینبیه ایوان

گـــــاهی نـــــه گریـــــه آرامت می کنــــد و نـــــــــــه خنــــــــده

نــــــــه فریـــــــــاد آرامــت می کنــــــــد و نـــــــه سکــــــــوت

آنجـــــاست کـــــه بـــا چشمانی خیس

رو بـــه آسمـــــان می کنی و می گویی

خدایــــــا تنهـــــا تــــو را دارم تنهـــــــایم مگـــــــذار…

خــــــــــدایا‎ ‎

تو می دانی ما را چه می شود و ما خود نمی دانیم !!! ‏

نجاتمان بده‎ . . . ‎

ای آن که بی‌آن که بگوییم شنیده ای …