تفسير قرآن

هيچ آيه‏اى درباره‏ى رضاى خداوند نازل نشده مگر در مورد على بن ابى‏طالب.

خداوند، مؤمنين را در قرآن مورد خطاب قرار نداده مگر اينكه اول شخص آنان على است.

خداوند، سوره‏ى «هل أتى» را نازل نكرده است مگر در مورد على بن ابى طالب، و با آن جز على را مدح نكرده است.

به خدا قسم سوره‏ى «والعصر» درباره‏ى على بن ابى‏طالب نازل شده است.

خداوند فضائل على بن ابى‏طالب را در قرآن نازل نموده است.

على بن ابى‏طالب است كه نماز را بپا داشت، و در حال ركوع به قصد خداوند عزوجل زكات (صدقه) داد، و در هر حالى خدا را قصد مى‏كند. (تفسير آيه‏ى «اِنَّما وَليُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ…»).

قول خداوند تعالى: «… مِنْ قَبْلِ اَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى اَدْبارِها»، قصد نشده از اين آيه مگر قومى از اصحاب من كه آنها را به نام و نَسَبشان مى‏شناسم ولى مأمورم آنان را نام نبرم.